Geesten kunnen van de ene plek naar de andere gaan, of van mens naar dier. En andersom.

Sommige volken of families geloven dat de ziel van één van hun voorouders in een bepaalde diersoort is gekropen.

Die zullen ze dus nooit opeten. Uit respect. Én omdat ze bang zijn voor de woede van die voorouder

In de bergen van Sumatra geloven de bewoners dat de zielen van hun voorouders voortleven in de tijgers die er leven.

Ooit sloten mensen en tijgers hier een verbond.

Ze spraken af dat ze elkaar nooit zomaar zouden aanvallen.

De tijger straft alleen de mensen die de traditionele leefregels overtreden. Dat laat iedereen dus wel uit zijn hoofd.

Op Indonesische eilanden staan overal slangenbeelden.

De slang beschermt tegen gevaar en ziekten.

Tegelijkertijd zorgt het dier voor een goede oogst en jacht.

Ook is de slang het symbool voor vruchtbaarheid. Dus met een slang in de buurt, krijgen gelovigen veel kinderen.

Bij de aboriginals, de oorspronkelijke bewoners van Australië, is de slang ook een belangrijk dier.

In hun droomtijd, het scheppingsverhaal van de aboriginals, wordt verteld dat de voorvaders opstegen als een reuzenslang uit het hart van de aarde.

Er is ook een ritueel waarbij jongens door de mannen worden meegenomen naar een heilige plaats.

Hier zou een slang, waarin de ziel van een voorouder huist, de jongens uitbraken.

Zo worden ze opnieuw geboren, maar als man.

Sjamanen, medicijnmannen, priesters en heksen verwerken vaak lichaamsdelen van een dier in medicijnen.

Ook worden er beschermende voorwerpen van gemaakt.

In Siberië bijvoorbeeld worden amuletten van tijgernagels gemaakt. Ter bescherming.

En in China zijn er medicijnen te koop met daarin tijgervet. Dat zou helpen tegen zere botten.